პირველი თერთმეტი წელი რაილის ცხოვრებაში არაფრით განსხვავდებოდა მისი თანატოლების ყოველდღიურობისგან. ის მეგობრებთან ერთად ატარებდა დროს, სწავლობდა და სამყაროს იკვლევდა. ყველა სირთულეს მასთან ერთად გადალახავდნენ მისი ემოციები — სიხარული, სევდა, რისხვა, შიში და ზიზღი. ამ დროის განმავლობაში, ეს ემოციები ერთმანეთთან ჰარმონიულად თანაცხოვრობდნენ და ეხმარებოდნენ რაილის ყოველდღიური პრობლემების მოგვარებაში. თუმცა, ყველაფერი იცვლება, როცა რაილის მშობლები გადაწყვეტენ, რომ ისინი მშობლიური ქალაქიდან ხმაურიან სან-ფრანცისკოში უნდა გადავიდნენ. ეს გადაწყვეტილება რაილის ცხოვრებას თავდაყირა აყენებს, რადგან ის კარგავს მეგობრებს და ჩვეულ გარემოს.
რაილი ვერ ეგუება ახალ სახლს და ახალ ქალაქს, და მის გონებაში სრული ქაოსი იფეთქებს. პერიდი, რაც ბევრ მოზარდს ახასიათებს, მისთვისაც ბუნტში გადაიზრდება. ამ ყველაფერს ემატება ახალი ემოცია — შფოთვა.
რაილის ტვინში ძველი ემოციები სიფრთხილით ხვდებიან ახალ მგრძნობელობას. ისინი მიჩვეულები არიან, რომ რაილის გონებას თვითონ აკონტროლებენ და არ სურთ ადგილი დათმონ უცნობს. მაგრამ შფოთვა მტკიცედ არის განწყობილი, რის გამოც სხვა ემოციები იძულებულნი არიან, დროებით უკანა პლანზე გადავიდნენ. ნაცვლად იმისა, რომ ერთად იმოქმედონ, ემოციები ერთმანეთს უპირისპირდებიან, რაც რაილის ცხოვრებას კიდევ უფრო აჭიანურებს.